اثرات لوپوس دیسکوئید محدود به پوست است. هر چند علائم لوپوس سیستمیک مانند درگیری کلیه و قلب در ۱۰% از افراد واجد لوپوس دیسکوئید نیز مشاهده شده است.
استروئید می تواند به عنوان یک درمان فوری، به عضله یا ورید تزریق شود.
باید از داروهایی که توسط پزشک تجویز می شود،استفاده کنید تا مطمئن شوید که کلیه ها، آسیب دائمی نمی‌بینند. خون و رگ های خونی
به همراه قرص های استروئیدی مصرف شوند تا مقدار دوز استروئید کاهش پیدا کند.
افرادی که لوپوس ندارند، هم ممکن است این آنتی بادی را داشته باشند.
بیماری لوپوس باعث کندی عملکرد دستگاه گوارشی می‌شود و همین موضوع دلیلی برای تجربه مکرر اسهال، استفراغ و حالت تهوع است.
به تنهایی یا با پمادهای استروئیدی برای بثورات پوستی استفاده شود.
در حال حاضر درمانی برای لوپوس وجود ندارد. درمان لوپوس بر کنترل علائم و محدود کردن میزان آسیب این بیماری به بدن متمرکز است. می‌توان این بیماری را به حداقل رساند تا تأثیر لوپوس بر زندگی کمرنگ تر شود؛ اما بیماری به طور کامل از بین نمی‌رود. بسیاری از افراد دارای علائم خفیف، ممکن است به هیچ درمانی نیاز نداشته باشند یا فقط دوره‌های متناوب داروهای ضد التهاب برایشان کافی باشد.
به دلیل ساختار پیچیده این بیماری، گاهی اوقات افراد با نام «بیماری هزار چهره» از آن یاد می کنند.
کلیه‌ها را باید یکی از اندام‌های بدن دانست که بیماری لوپوس می‌تواند به آن‌ها آسیب جدی وارد کند.
به همین دلیل بیماران به سختی با سرعت زیاد و در فاصله‌های طولانی کار خواهند کرد.
” در واقع آن ها قادر به بیماری لوپوس برای بارداری زندگی با تجربه ی کمتری از معلولیت و عوارض بیماری هستند.”
اگر لوپوس دارید باید از قرص های پیشگیری از بارداری استفاده کنید که حاوی هورمون پروژسترون و مقدار کمی هورمون استروژن است و یا می توانید از روش‌های فیزیکی جلوگیری کننده از بارداری مانند کاندوم استفاده کنید. این کار به این دلیل است که هورمون استروژن به احتمال زیاد باعث تشدید بیماری می‌شود. اگر تحت درمان با داروهای استروئیدی هستید، باید از داروهای ضد بارداری مدروکسی پروژسترون استات که به صورت تزریقی تجویز می شود، اجتناب کنید.
لوپوس یک بیماری خود ایمنی بلند مدت است که در این بیماری سیستم ایمنی بدن بیش از اندازه فعال می شود و به بافت های سالم و عادی بدن حمله می کند.